Ik kan FAT32 niet formatteren. Waar is FAT32 gebleven? Waar begon het?

Waarom je FAT32 niet meer ziet bij grote schijven en hoe dit bestandssysteem begon in de vroege dagen van Microsoft en IBM

Is het iemand opgevallen dat de FAT32-formatteeroptie in Windows verdwenen is?

Microsoft heeft geen officiële verklaring gegeven waarom de optie om FAT32 te formatteren niet meer beschikbaar is voor opslagapparaten van 32GB of groter, maar wij zijn op onderzoek uitgegaan en hebben een mogelijke reden gevonden.

In zowel Windows 10 als Windows 11 krijgen gebruikers meestal alleen de opties NTFS (New Technology File System) of exFAT (Extended File Allocation Table) te zien. De optie om een schijf als FAT32 te formatteren verdwijnt zodra de capaciteit van de schijf groter is dan 32GB.

Omdat Microsoft deze wijziging niet heeft toegelicht, wordt algemeen aangenomen dat dit is gedaan om problemen te voorkomen die worden veroorzaakt door de beperkingen van FAT32 — met name het onvermogen om bestanden groter dan 4GB op te slaan. Aangezien bestandsgroottes de afgelopen jaren zijn toegenomen, wordt deze beperking steeds problematischer.

Het FAT32-bestandssysteem kan geen enkele bestanden opslaan die groter zijn dan 4GB. Dit komt door de 32-bits bestandstoewijzingstabel die de maximale bestandsgrootte beperkt tot 4.294.967.295 bytes. Ongeacht de clusteromvang kan FAT32 geen bestand boven deze limiet verwerken.

Voor gebruikers die grote bestanden willen opslaan, zoals video’s in hoge resolutie, systeemback-ups of grote datasets, is overstappen op exFAT of NTFS essentieel. NTFS, dat standaard wordt gebruikt voor interne Windows-schijven, biedt betere ondersteuning voor grote bestanden, toegangsrechten en journaling. exFAT daarentegen is ontworpen als een lichtgewicht, hoogcapaciteitsalternatief voor externe opslag, compatibel met meerdere besturingssystemen. Maar formatteer USB-sticks niet met NTFS, zoals we eerder hebben besproken.

Wij denken dat Microsoft de FAT32-optie voor schijven boven de 32GB heeft verwijderd om gebruikersverwarring en/of ondersteuningsproblemen te voorkomen. Als je bijvoorbeeld een videobestand van 5GB naar een FAT32-schijf probeert te kopiëren, krijg je een frustrerende foutmelding. Door standaard exFAT te gebruiken, helpt Windows gebruikers dit probleem te omzeilen zonder technische uitleg.

exFAT ondersteunt aanzienlijk grotere bestanden dan FAT32. In theorie kan exFAT bestanden tot 16 exabyte (16 miljoen terabyte) verwerken, hoewel de werkelijke limieten lager liggen en afhankelijk zijn van de implementatie op het apparaat. Toch is dit ruim voldoende voor zowel consumenten- als professioneel gebruik, van videoproductie tot grootschalige back-ups.

Hoewel exFAT uitstekende compatibiliteit biedt tussen verschillende platforms en grote bestanden ondersteunt, moeten gebruikers zich ervan bewust zijn dat sommige oudere besturingssystemen of ingebouwde apparaten het mogelijk niet standaard ondersteunen.

Korte uitleg: Een beknopte geschiedenis van bestandssystemen

Het concept van een bestandssysteem—de methode waarmee gegevens worden georganiseerd en opgeslagen op een opslagapparaat—is zich sinds de beginjaren van de informatica blijven ontwikkelen.

General Motors had in de jaren ’50 een bestandssysteem nodig om hun vroege computers te helpen bij het opslaan en organiseren van grote hoeveelheden bedrijfsgegevens—zoals loonadministratie, voorraad en productieschema’s. In samenwerking met IBM ontwikkelden ze een van de eerste besturingssystemen (GM-NAA I/O) om deze taken uit te voeren. Dit systeem maakte het mogelijk om bestanden op magnetische tapes te beheren en efficiënt meerdere taken tegelijk uit te voeren. Het bracht computergebruik van wetenschappelijke toepassingen naar de zakelijke wereld.

Enkele jaren later introduceerden geavanceerdere systemen zoals het CTSS (Compatible Time-Sharing System) van MIT functies zoals benoemde bestanden en gebruikersmachtigingen. In de jaren ’70 introduceerden UNIX en Multics hiërarchische mappenstructuren die sterk lijken op de bestandssystemen die we vandaag gebruiken.

Domme vraag: Waarom noemde Microsoft het “FAT”?

Begin jaren ’80 introduceerde Microsoft een eenvoudig maar krachtig bestandssysteem genaamd FAT, wat staat voor File Allocation Table (Bestandstoewijzingstabel). Het werd eerst gebruikt met diskettes (FAT12), en later verder ontwikkeld tot FAT16 en FAT32 voor harde schijven en verwisselbare opslagapparaten.

De naam beschrijft precies hoe het systeem werkt: het gebruikt een tabel om bij te houden hoe schijfruimte wordt toegewezen aan bestanden. Elke keer dat een bestand wordt opgeslagen, registreert het systeem waar elk deel van dat bestand zich bevindt. Deze tabel fungeert als een index of kaart die verwijst naar alle clusters (blokjes opslagruimte) die het bestand vormen.

Opheldering: Wat betekent “toewijzing” in een bestandssysteem?

“Toewijzing” verwijst naar hoe het systeem opslagblokken (genaamd clusters) toewijst aan bestanden. De File Allocation Table houdt bij:

• Welke clusters beschikbaar zijn
• Welke clusters in gebruik zijn
• In welke volgorde de clusters aan elkaar gekoppeld zijn om een compleet bestand te vormen

Als je bijvoorbeeld een bestand opslaat dat drie niet-aangrenzende clusters gebruikt, houdt FAT een keten bij die ze aan elkaar linkt in de juiste volgorde. Wanneer een bestand wordt verwijderd, worden die clusters als vrij gemarkeerd en kunnen ze opnieuw worden gebruikt.

Deze aanpak maakte FAT eenvoudig en zeer draagbaar—vooral voor verwisselbare opslag zoals USB-sticks.

De overstap van FAT32 naar exFAT en NTFS

Met de toename van bestandsgroottes en media-eisen werd de 4GB-beperking van FAT32 een knelpunt. Microsoft introduceerde in 2006 exFAT, speciaal ontworpen om grote bestanden en opslag met hoge capaciteit te ondersteunen. In tegenstelling tot NTFS heeft exFAT geen extra functies zoals toegangsrechten en journaling, waardoor het ideaal is voor draagbaar gebruik tussen verschillende besturingssystemen.

Aanbevolen opties voor geavanceerde opslagoplossingen

Als je op zoek bent naar geavanceerde functionaliteit in USB-sticks, bekijk dan de gespecialiseerde producten van Nexcopy. Hun USB-sticks ondersteunen functies zoals kopieerbeveiliging, hardwarematige schrijfbeveiliging, USB-CD-ROM-emulatie en HIPAA-conforme beveiliging. Deze functies worden op hardwareniveau afgedwongen en bieden robuuste, universele oplossingen voor professionele toepassingen.