ASRock X870 LiveMixer WiFi zet met 25 USB-aansluitingen volop in op maximale connectiviteit voor creators, gamers en power-users

De meeste moederborden bieden tegenwoordig slechts een paar degelijke USB-aansluitingen en verwachten dat jij de rest oplost met hubs en adapters. Voor eenvoudige setups is dat prima, maar als je externe schijven, camera’s, audio-apparatuur of ander materiaal gebruikt, zitten je poorten snel vol. De ASRock X870 LiveMixer WiFi draait dit om. Dit bord komt met in totaal 25 USB-poorten — veel meer dan je bij een standaard moederbord zult vinden.

Aansluitingen op het backpanel

Het eerste wat je moet begrijpen: het backpanel zit stampvol. Je krijgt 16 poorten direct uit de doos, waaronder twee USB4-Type-C. Dat zijn de zwaargewichten: tot 40 Gbps datatransfer en beelduitvoer, als de CPU dat ondersteunt. Precies de juiste bandbreedte voor externe SSD’s of capture-hardware.

Daarbovenop komt nog een Type-C-poort met USB 3.2 Gen1 (5 Gbps) en ongeveer zeven Type-A-poorten van dezelfde klasse. Snel genoeg voor webcams, audio-interfaces of normale schijven. En dan is er nog de legacy-ondersteuning: zes USB 2.0-poorten. Met 480 Mbps niet snel, maar perfect voor toetsenborden, muizen, dongles of oudere hardware die geen hogere snelheid nodig heeft.

Interne headers en toegang aan de voorkant

Via interne headers komen er nog eens negen aansluitingen bij, waarmee het totaal op 25 komt.

Ontdek hoe een nieuw type USB-stick, herkend als vaste schijf in plaats van verwijderbaar station, nieuwe mogelijkheden opent voor ontwikkelaars en IT-beveiliging

Er gaat een gerucht rond in ontwikkelaars- en IT-kringen over een nieuw type USB-stick dat wordt getest door een techbedrijf uit Zuid-Californië — en het is geen doorsnee USB-stick. In tegenstelling tot traditionele modellen, wordt dit apparaat herkend als een Lokale Schijf in plaats van een verwisselbaar station. Die subtiele verandering kan een grote impact hebben voor systeemontwikkelaars, softwareontwikkelaars en teams die gericht zijn op beveiliging.

Wat is het verschil tussen een flashstation en een harde schijf?

In plaats van zich te gedragen als een typische USB-geheugenstick, functioneert dit apparaat meer als een harde schijf — op een native en consistente manier binnen alle grote besturingssystemen. Vroege informatie suggereert dat er geen gebruik wordt gemaakt van softwarematige trucs of aanpassingen per besturingssysteem. In plaats daarvan wordt een hardwareprofiel op controllerniveau gebruikt om als Vaste Schijf te worden gemount. Dat maakt het ideaal voor werkomgevingen die een echte HDD-classificatie vereisen, zoals enterprise deployment tools, forensische omgevingen of OS-imaging toepassingen.

Mensen die bekend zijn met het project zeggen dat het vooral nuttig is voor het creëren van Windows To Go-omgevingen of het installeren van software die een harde schijf vereist als doelstation. Dit is geen workaround — het is hardware die speciaal is ontworpen om zich te gedragen als een onderdeel van je systeem, niet als een accessoire dat je aansluit.

Volgens berichten ondersteunt het apparaat zowel USB 2.0- als 3.0-protocollen, zijn er verschillende behuizingsopties en voldoet het aan de belangrijkste certificeringsnormen (CE, FCC, RoHS, UL). De eerste modellen beginnen bij 2 GB en zijn schaalbaar naar grotere formaten — en beschikbaar in kleine productieruns voor evaluatie.

Voor integrators kan dit een elegante oplossing zijn voor een langdurige beperking bij USB-gebaseerde installaties. Geen registeraanpassingen. Geen mountscripts. Gewoon aansluiten en klaar.

We zullen de volledige details posten zodra de officiële specificaties worden vrijgegeven.

UPDATE: De officiële aankondiging is nu beschikbaar. Lees het volledige artikel hier: Nexcopy USB HDD Fixed Disk Kan Beperkingen voor Verwijderbare Schijven Omzeilen.

Waarom je FAT32 niet meer ziet bij grote schijven en hoe dit bestandssysteem begon in de vroege dagen van Microsoft en IBM

Is het iemand opgevallen dat de FAT32-formatteeroptie in Windows verdwenen is?

Microsoft heeft geen officiële verklaring gegeven waarom de optie om FAT32 te formatteren niet meer beschikbaar is voor opslagapparaten van 32GB of groter, maar wij zijn op onderzoek uitgegaan en hebben een mogelijke reden gevonden.

In zowel Windows 10 als Windows 11 krijgen gebruikers meestal alleen de opties NTFS (New Technology File System) of exFAT (Extended File Allocation Table) te zien. De optie om een schijf als FAT32 te formatteren verdwijnt zodra de capaciteit van de schijf groter is dan 32GB.

Omdat Microsoft deze wijziging niet heeft toegelicht, wordt algemeen aangenomen dat dit is gedaan om problemen te voorkomen die worden veroorzaakt door de beperkingen van FAT32 — met name het onvermogen om bestanden groter dan 4GB op te slaan. Aangezien bestandsgroottes de afgelopen jaren zijn toegenomen, wordt deze beperking steeds problematischer.

Het FAT32-bestandssysteem kan geen enkele bestanden opslaan die groter zijn dan 4GB. Dit komt door de 32-bits bestandstoewijzingstabel die de maximale bestandsgrootte beperkt tot 4.294.967.295 bytes. Ongeacht de clusteromvang kan FAT32 geen bestand boven deze limiet verwerken.

Voor gebruikers die grote bestanden willen opslaan, zoals video’s in hoge resolutie, systeemback-ups of grote datasets, is overstappen op exFAT of NTFS essentieel. NTFS, dat standaard wordt gebruikt voor interne Windows-schijven, biedt betere ondersteuning voor grote bestanden, toegangsrechten en journaling. exFAT daarentegen is ontworpen als een lichtgewicht, hoogcapaciteitsalternatief voor externe opslag, compatibel met meerdere besturingssystemen. Maar formatteer USB-sticks niet met NTFS, zoals we eerder hebben besproken.

Wij denken dat Microsoft de FAT32-optie voor schijven boven de 32GB heeft verwijderd om gebruikersverwarring en/of ondersteuningsproblemen te voorkomen. Als je bijvoorbeeld een videobestand van 5GB naar een FAT32-schijf probeert te kopiëren, krijg je een frustrerende foutmelding. Door standaard exFAT te gebruiken, helpt Windows gebruikers dit probleem te omzeilen zonder technische uitleg.

exFAT ondersteunt aanzienlijk grotere bestanden dan FAT32. In theorie kan exFAT bestanden tot 16 exabyte (16 miljoen terabyte) verwerken, hoewel de werkelijke limieten lager liggen en afhankelijk zijn van de implementatie op het apparaat. Toch is dit ruim voldoende voor zowel consumenten- als professioneel gebruik, van videoproductie tot grootschalige back-ups.

Hoewel exFAT uitstekende compatibiliteit biedt tussen verschillende platforms en grote bestanden ondersteunt, moeten gebruikers zich ervan bewust zijn dat sommige oudere besturingssystemen of ingebouwde apparaten het mogelijk niet standaard ondersteunen.

Korte uitleg: Een beknopte geschiedenis van bestandssystemen

Welke USB-schrijfbeveiliging werkt beter: de fysieke schakelaar of de moderne softwarecontroller met wachtwoord?

Review met foto’s en video

Als het gaat om het alleen-lezen maken van een USB-stick, of schrijfbeveiligd maken, zijn er twee opties. De eerste is de originele technologie met een fysieke schakelaar om het schrijven op de stick aan of uit te zetten. De meer recente technologie gebruikt software om de schrijfbeveiliging in of uit te schakelen.

Waarom een USB-stick schrijfbeveiligen?

Goede vraag. Er zijn twee hoofdgroepen gebruikers van USB-sticks:
A) de thuisgebruiker en
B) de zakelijke / professionele gebruiker.
De thuisgebruiker maakt zich waarschijnlijk niet druk over alleen-lezen USB’s, omdat zijn omgeving vertrouwd is. Hij weet wie de stick gebruikt heeft en in welke computers hij is geplaatst. Maar zakelijke gebruikers hechten veel waarde aan schrijfbeveiliging.

Openbaarmaking: Deze post bevat een affiliate link naar Netac-producten. Als u deze link gebruikt, ontvangen wij mogelijk een commissie, zonder extra kosten voor u.

Er zijn twee belangrijke redenen:

1. Ze willen niet dat hun gegevens worden gewijzigd of gemanipuleerd.
2. Ze willen niet dat een virus zich verspreidt via hun USB-stick; dit is slechte publiciteit en een veiligheidsrisico. Bedrijven willen zulke hoofdpijn vermijden.

Deze review toont verrassend genoeg hoe alle USB-sticks eigenlijk zouden moeten werken.

Lock License vervangt de verouderde USB-schrijfbeveiligingsschakelaar met firmware-afgedwongen alleen-lezen beveiliging, wachtwoordontgrendeling en schaalbare automatisering

Lake Forest, CA – [24 juni 2025] — Nexcopy introduceert de Lock License USB-stick als een veilige, moderne vervanging voor de USB write protect switch — met firmware-niveau gegevensbeveiliging zonder fysieke schakelaar. Nexcopy, een toonaangevende leverancier van geavanceerde USB-technologieoplossingen, benadrukt dat de Lock License USB-stick een baanbrekende vervanging is voor de traditionele USB write protect switch stick. Gebaseerd op een hardware-firmware architectuur, biedt de Lock License stick ongeëvenaarde beveiliging, automatisering en uitrolmogelijkheden voor moderne zakelijke en industriële toepassingen.

Jarenlang was een handmatige write protect switch een optie voor basis lees-only gegevensbescherming. In het hedendaagse dreigingslandschap is deze fysieke schakelaar echter niet alleen verouderd, maar ook kwetsbaar voor menselijke fouten en fysieke manipulatie. De Lock License USB-stick van Nexcopy herdefinieert veilige gegevensoverdracht en opslag door firmware-gestuurde, controller-afgedwongen lees-only bescherming te bieden die vanaf het eerste gebruik actief is.

“De USB write protect switch is simpelweg verouderde technologie,” zegt Greg Morris, president van Nexcopy. “Lock License is vanaf de basis ontworpen met enterprise-level functies zoals automatisch opnieuw vergrendelen, wachtwoordbeveiligde toegang, command-line scripting en geen achterdeurtjes — iets wat de switch nooit kon bieden.”

Waarom Lock License de Industrie Aanvoert

USB-sticks met fysieke schrijfbeveiligingsschakelaars verdwijnen en maken plaats voor moderne firmware-gestuurde oplossingen met automatische vergrendeling en wachtwoordbeveiliging

Update [13 juni 2025]: Het officiële persbericht is nu gepubliceerd. Klik hier om de volledige aankondiging te lezen.

Sinds 2008, toen USB-sticks echt gangbaar werden, vertrouwden de meeste IT-professionals en systeemintegrators op USB-sticks met fysieke schrijfbeveiligingsschakelaars om bestanden te beschermen tegen manipulatie of beschadiging. Maar die hardwarematige schakelaar – ooit nuttig – is aan het verdwijnen.

Volgens branche-insiders staat een groot USB-technologiebedrijf in Zuid-Californië op het punt een nieuw type flashstation te onthullen dat de oude schakelaar overbodig maakt. Volgens vroege berichten gebruikt het apparaat firmware op controller-niveau om de stick standaard in een alleen-lezen modus te vergrendelen – geen handmatige schakelaar, geen gebruikersfouten en geen kans dat de schakelaar per ongeluk wordt uitgeschakeld.

Wat het nog interessanter maakt? Bronnen melden dat het apparaat met een wachtwoord wordt beveiligd, automatisch opnieuw wordt vergrendeld wanneer het wordt losgekoppeld en scripting ondersteunt voor massale uitrol – wat het tot een mogelijke doorbraak maakt voor overheidsinstanties, ziekenhuizen en productieomgevingen waar USB-gegevensbeveiliging geen optie is, maar een vereiste.

Volgens wat wij hebben vernomen, is dit niet zomaar een upgrade – het is een heruitvinding van hoe schrijfbeveiliging op een USB-stick eruit zou moeten zien in 2025. Houd de officiële aankondiging in de gaten, die naar verwachting binnen een week komt.

Het is niet alleen het einde van de fysieke USB-schrijfbeveiligingsschakelaar – dit markeert een nieuwe standaard voor veilige flashopslag.

Opmerking van de redactie: We zullen deze post bijwerken met een link zodra de officiële aankondiging beschikbaar is.

Microsoft probeert een einde te maken aan de verwarring rond USB Type-C-poorten door de problemen van gebruikers met USB-C-poorten op Windows 11-apparaten aan te pakken. Hoewel USB-C zogenaamd universeel is, bieden de poorten zelf niet altijd dezelfde functionaliteit – wat leidt tot verwarring en frustratie bij gebruikers.

Om dit aan te pakken heeft Microsoft nieuwe standaarden ingevoerd via het Windows Hardware Compatibility Program (WHCP) om consistentie en betrouwbaarheid te garanderen voor USB-C-poorten op gecertificeerde Windows 11-apparaten.

Het probleem begrijpen

USB-C-poorten zijn ontworpen om A) universeel en B) veelzijdig te zijn. Veelzijdig in de zin dat ze verschillende functies ondersteunen zoals opladen, gegevensoverdracht en video-uitvoer. Maar niet alle USB-C-poorten zijn gelijk. Sommige ondersteunen alleen opladen, andere alleen dataoverdracht, en sommige alle functionaliteiten. Dit gebrek aan uniformiteit leidt vaak tot situaties waarbij bijvoorbeeld een gebruiker een 4K-monitor aansluit op een USB-C-poort en verwacht dat het werkt, maar ontdekt dat het scherm niets doet omdat de poort geen video-uitvoer ondersteunt.

Volgens Microsoft heeft ongeveer 27% van de gebruikers die een USB4-verbinding proberen een melding ontvangen van “beperkte functionaliteit” van het besturingssysteem. Dit betekent dat het aangesloten USB-C-apparaat een functie vereist die niet beschikbaar is op de pc. Dit benadrukt het probleem.

Oplossing: Windows Hardware Compatibility Program (WHCP)

Om deze problemen aan te pakken heeft Microsoft het Windows Hardware Compatibility Program (WHCP) geïntroduceerd bij de release van Windows 11 versie 24H2. WHCP stelt minimumeisen voor USB-C-poorten op gecertificeerde apparaten om een consistente en betrouwbare gebruikerservaring te garanderen.

Belangrijke vereisten voor WHCP-gecertificeerde apparaten

Heb je ooit geprobeerd om iets ouds op iets nieuws aan te sluiten, en dat het gewoon niet paste? Zoals proberen een oud stuk speelgoed op te laden met een nieuwe oplader? Dat is precies het probleem waar veel mensen tegenaan lopen als ze werken met echt oude computers en machines. Een van de meest gebruikte aansluitingstypes vanaf de jaren zestig was de ‘seriële’ aansluiting of ‘DB’-connector.

Een seriële connector is een type stekker dat wordt gebruikt om apparaten zoals computers, printers en modems met elkaar te verbinden. Gegevens worden één bit tegelijk verstuurd, over één enkele lijn – een beetje zoals het verzenden van brieven één voor één door een buis. Dit was de belangrijkste manier waarop computers vroeger communiceerden, voordat USB (Universal Serial Bus) populair werd.

De eerste seriële poort (specifiek de RS-232-standaard) werd in 1960 uitgevonden door de Electronic Industries Association (EIA), om communicatie tussen verschillende soorten apparaten makkelijker te maken.

Vanaf het begin van de jaren zestig werd de seriële poort breed beschikbaar, vooral toen computers en terminals deze steeds vaker gingen gebruiken in kantoren en laboratoria. Tegen de jaren tachtig was de DB9 de meest voorkomende seriële aansluiting en was hij standaard aanwezig op bijna elke computer.

Sabrent heeft een speciale kabel ontwikkeld waarmee oude machines kunnen communiceren met moderne computers. Hij heet de DB9 Seriële naar USB-C kabel.

DB9 Serieel is een oude manier waarop machines informatie met elkaar uitwisselden. Het is een stekker met 9 kleine pinnetjes. USB-C is de moderne, kleinere stekker die je tegenwoordig op de meeste nieuwe computers, tablets en smartphones ziet — die ovale stekker die je aan beide kanten kunt inpluggen!

Waarom is een seriële naar USB-C adapter belangrijk?

Veel bedrijven en zelfs scholen gebruiken nog steeds oude apparatuur zoals:

• Oude computerschermen (terminals)
• Printers
• Modems (apparaten die computers via de telefoonlijn verbinden)
• GPS-systemen (apparaten die je locatie bepalen)

Maar nieuwe computers hebben geen DB9 seriële aansluiting meer. Daarom is deze nieuwe kabel van Sabrent zo handig: hij werkt als een vertaler zodat oude machines en moderne computers met elkaar kunnen communiceren.

Wat is er bijzonder aan de Sabrent-kabel?

• Werkt met moderne besturingssystemen zoals Windows, Linux en macOS.
• Windows is het systeem dat de meeste pc’s gebruiken.
• Linux is een alternatief systeem dat sommige mensen verkiezen boven Windows.
• macOS is het systeem dat Apple-computers gebruiken.

Op de kabel staat een QR-code die je kunt scannen voor eenvoudige installatie of om de handleiding te lezen als je problemen ondervindt. De DB9 Seriële naar USB-C kabel gebruikt aan de seriële kant de Prolific PL2303GS-chip. Deze ‘bridge’-chip vertaalt het digitale signaal van de seriële poort naar het USB-protocol en stuurt het daarna door naar het ontvangende apparaat.

Voor de handige oplossing die deze kabel biedt, is de prijs heel redelijk: de 90 cm lange kabel kost ongeveer €15, en de 180 cm lange versie ongeveer €20.

Is het net zo snel als een gewone USB-C kabel?

Nee, en dat is logisch. Deze kabel is bedoeld voor oudere machines en ondersteunt snelheden tot 12 Mbps (megabit per seconde). Dat is ruim voldoende voor oude apparatuur, maar niet snel genoeg voor games of video’s.

Over Sabrent:

Sabrent is een bekende fabrikant van computeraccessoires en randapparatuur en staat bekend om het aanbieden van innovatieve technologie tegen betaalbare prijzen. Het bedrijf werd opgericht in 1998 in Pittsburgh, Pennsylvania, en verhuisde in 2001 naar Los Angeles, Californië, waar het hoofdkantoor zich nog steeds bevindt.

Belangrijke mijlpalen in de geschiedenis van Sabrent:

• 1998 Oprichting in Pittsburgh, PA.
• 2001 Verhuisd naar Los Angeles, CA.
• 2008 Overstap van verkoop via eBay naar samenwerking met winkels.
• 2012 Start met verkoop via Amazon en uitbreiding van de online aanwezigheid.
• 2015 Begin van internationale verkoop en uitbreiding wereldwijd.
• 2016 Een van de top 10 merken op Amazon.
• 2018 Betreden van de SSD-markt en snel uitgegroeid tot een van de grootste aanbieders.
• 2020 Opening van kantoren in Fort Lauderdale, Florida, en Shenzhen, China.
• 2022 Uitbreiding van het productassortiment met RAM, SD-kaarten en CFexpress-kaarten.

Het productassortiment van Sabrent omvat meer dan 400 producten en wordt verkocht in meer dan 100 landen. Bekende producten zijn onder andere de Rocket Q 8TB, Rocket 4 Plus 8TB, de 16TB Dual Rocket Thunderbolt Dock, de 512GB UHS-II SD-kaart en 1TB CFexpress-kaarten.

De filosofie van Sabrent is het ontwikkelen van betrouwbare en moderne producten tegen redelijke prijzen, met een breed aanbod dat geschikt is voor verschillende toepassingen, snelle beschikbaarheid van producten, en een klantgerichte service en technische ondersteuning. Sabrent streeft ernaar om de nieuwste technologie en hoogwaardige elektronische producten toegankelijk te maken voor een groot publiek.

USB-flashdrives uit China zijn sinds 2020 onderworpen aan extra invoertarieven die nu samen 17,5% bedragen

Ja, er is een invoertarief op USB-flashdrives uit China.

Sinds 2020 zijn er twee invoertarieven opgelegd aan de categorie USB-flashdrives bij import uit China.

Het eerste tarief werd ingevoerd tijdens Trumps eerste ambtstermijn met een tarief van 7,5%, dat in februari 2020 van kracht werd.

Het tweede tarief werd ingevoerd tijdens Trumps tweede ambtstermijn met een tarief van 10%, dat in januari 2025 van kracht werd.

Het totale invoertarief bedraagt momenteel 17,5% voor alle USB-flashdrives die uit China naar de Verenigde Staten worden geïmporteerd.

Is dit slecht? Meestal JA en een beetje nee.

Een duidelijk ja, omdat elk invoertarief dat op een product wordt geheven in feite een “belasting” op dat product is. Dit geldt ongeacht of het product uit China of een ander land wordt geïmporteerd.

Een beetje nee, omdat de Verenigde Staten een handelsdeficit hebben ten opzichte van China. Theoretisch zou het opleggen van een tarief op geïmporteerde goederen Amerikaanse leveranciers moeten stimuleren om producten in de Verenigde Staten te produceren.

Veel economen discussiëren over invoertarieven. Over het algemeen wordt gesteld dat invoertarieven schadelijk zijn voor de Amerikaanse economie, omdat ze de kosten voor consumenten en bedrijven verhogen en de wereldhandel verstoren. Veel Amerikaanse fabrikanten zijn afhankelijk van geïmporteerde grondstoffen en componenten (zoals halfgeleiders, staal en elektronische onderdelen) om eindproducten te produceren. Hogere invoerkosten maken Amerikaanse bedrijven minder concurrerend, wat kan leiden tot baanverlies en een tragere economische groei.

Invoertarieven kunnen ook vergeldingsmaatregelen van handelspartners uitlokken, waardoor Amerikaanse exporteurs worden benadeeld omdat hun goederen duurder en minder concurrerend worden op buitenlandse markten. Hoewel invoertarieven bedoeld zijn om de binnenlandse productie te stimuleren, zijn ze mogelijk niet effectief in het terughalen van productiefaciliteiten naar de VS. Veel industrieën zijn diep geïntegreerd in mondiale toeleveringsketens, waardoor het moeilijk en duur is om de productie terug te verplaatsen naar de VS.

Bijvoorbeeld, er zijn geen grote fabrikanten zoals Kingston, Western Digital, Nexcopy of Micron die USB-flashgeheugen produceren in de Verenigde Staten. Deze bedrijven gebruiken contractfabrieken in China om hun producten te maken.

Zelfs als deze bedrijven productiecapaciteit in de VS hadden, zou het NAND-geheugen dat nodig is om het product te maken uit China moeten worden geïmporteerd. Aangezien NAND-geheugen 90% van de productiekosten van een USB-flashdrive uitmaakt, zou het niet winstgevend zijn om de productie naar de VS te verplaatsen. Het is goedkoper voor de eindgebruiker om de invoertarieven te betalen dan voor de fabrikanten om hun toeleveringsketen te wijzigen.

Invoertarieven zijn een oude strategie in internationale handelsbesprekingen. De president die deze tarieven heeft ingevoerd, beheerst niet de “kunst van de deal”, maar heeft eerder een simplistische visie op hoe handelsdeals moeten worden onderhandeld. Invoertarieven zijn al eeuwenlang gebruikt als een instrument om binnenlandse industrieën te beschermen, overheidsinkomsten te genereren en handelsrelaties te beïnvloeden. De theorie is dat invoertarieven lokale bedrijven beschermen tegen buitenlandse concurrentie en ervoor zorgen dat binnenlandse industrieën zich kunnen ontwikkelen zonder te worden ondermijnd door goedkopere importen – maar deze theorie is tegenwoordig minder effectief.

Hoewel invoertarieven nog steeds een veelgebruikt onderhandelingsmiddel zijn, stellen veel economen dat vrijhandelsovereenkomsten en internationale samenwerking (zoals onder de Wereldhandelsorganisatie) effectiever zijn voor het bevorderen van langdurige economische groei. In plaats van invoertarieven te heffen, richten moderne handelsdeals zich vaak op het verminderen van barrières, het vergroten van de markttoegang en het handhaven van eerlijke concurrentieregels, wat kan leiden tot duurzamere en wederzijds voordelige handelsrelaties.

De bovenstaande paragraaf toont een groot tekort van de huidige regering (Trump 2025). Het onvermogen om op een hoger niveau te denken en gedetailleerdere handelsakkoorden te onderhandelen zal uiteindelijk de Amerikaanse consument honderden, zo niet duizenden dollars kosten.

Wat kun je doen?

Er is weinig dat kan worden gedaan om het opgelegde invoertarief te vermijden of te omzeilen. Bijvoorbeeld, er is geen fabrikant in de Verenigde Staten die USB-flashdrives produceert. De kosten om producten uit China naar bijvoorbeeld Taiwan of Mexico te verzenden en vervolgens naar de VS te verschepen, zijn duurder dan het betalen van het invoertarief. De enige optie die Amerikanen hebben, is begrijpen wat een invoertarief is en hoe dit de financiële situatie van een bedrijf of onderneming beïnvloedt. Het belangrijkste is om functionarissen te kiezen die meer in lijn zijn met consumentenbescherming in plaats van vergeldingspolitiek te voeren ten koste van de Amerikaanse bevolking.

Enkele opmerkingen:

• Er is geen invoertarief voor aankopen onder de $800.
• Voor grote fabrikanten is de $800-grens per zending nutteloos (zie hieronder).
• De harmonisatiecode voor USB-flashgeheugen is 8523.51.00.00

De verkoop van USB-flashdrives wordt geschat op 5,47 miljard dollar voor 2024. Stel dat de Verenigde Staten slechts 1% van dat bedrag kopen, dan zou de $800-limiet voor afzonderlijke bestellingen nog steeds niet toestaan dat fabrikanten het systeem “misbruiken” en invoertarieven omzeilen door honderden kleine zendingen te doen. Er is simpelweg te veel volume dat de VS binnenkomt om duizenden kleine bestellingen onder de $800 te rechtvaardigen. Bovendien zou de Amerikaanse douane een dergelijk schema zeker opmerken.

Dit originele artikel werd gepost op de Engelse GetUSB.info-website: Is er een invoertarief op USB-flashdrives?

USB 3.1 flashdrives beloven hogere snelheden, maar echte prestaties vallen vaak tegen door hitte en dataloads

Is het de moeite waard om een USB 3.1 flashdrive te kopen?

De technologie-industrie, technologie-nerds en technologieblogs zullen zeker zeggen dat het kopen van een USB 3.1 flashdrive de moeite waard is. Immers, deze blogs hebben iets nieuws nodig om over te schrijven en nieuwe links om te genereren voor affiliate advertenties, maar geven deze blogs waardevolle informatie terug voordat iemand zijn zuurverdiende geld uitgeeft?

Laten we het verschil in schrijfsnelheid tussen een USB 3.1 flashdrive en een USB 3.0 flashdrive vergelijken om te zien welke informatie we kunnen ontdekken.

Universal Serial Bus (USB) heeft verschillende overdrachtssnelheden op basis van de technologieversie. De USB 3.1-specificatie heeft een overdrachtssnelheid die piekt op 1.250 MB/seconde (megabytes per seconde). De USB 3.0-specificatie heeft een overdrachtssnelheid die piekt op 625 MB/seconde. Natuurlijk is dit de theoretische maximale overdrachtssnelheid. Wanneer iemand “theoretische overdrachtssnelheid” zegt, impliceert dit dat alle omstandigheden ideaal zijn. Bijvoorbeeld, de hostcomputer heeft de paardenkracht en bandbreedte om zoveel gegevens te verwerken en het ontvangende apparaat (in dit geval de flashdrive) heeft een gelijke doorvoer om die gegevens te ontvangen. Maar is dat de echte wereld – is het de moeite waard om een USB 3.1 USB flashdrive te kopen?

Hieronder staan enkele afbeeldingen en hier is de algemene volgorde van wat je zult lezen:

• Schermafbeeldingen van het type USB-apparaat (USB 3.0 en USB 3.1)
• Schermafbeeldingen van benchmarksoftware die beide USB-technologieën test
• Schermafbeeldingen van echte kopieerklussen met een Windows-computer

Hier zijn benchmarksnelheidstests voor beide USB-apparaten die vandaag besproken worden.

Het programma heeft twee testinstellingen voor het benchmarken van een snelheidstest. Een testinstelling is voor de theoretische maximale snelheid van het apparaat en schrijft gegevens rechtstreeks naar het geheugen zonder rekening te houden met het besturingssysteem en apparaatoverhead voor waar de gegevens worden opgeslagen. Denk hierbij aan een willekeurige schrijftest naar een beschikbare sector op de flashdrive.

De tweede testinstelling is een schrijfsequentie die het besturingssysteem en apparaatoverheadcache omvat voor het plaatsen van bestanden in de bestandstoewijzingstabel. Dit betekent extra tijd besteed tijdens de gegevensoverdracht om te loggen waar elke sector is geschreven samen met de berekening die nodig is om het volgende gegevensbit te schrijven. Deze tweede testinstelling is meer zoals een ervaring in de echte wereld.

Snelheidsbenchmarksoftware is ontworpen om een relatief snel overzicht van de apparaatcapaciteit te bieden. De eerste testinstelling is dus ontworpen om de theoretische maximale schrijfsnelheid of “burst” schrijfsnelheid te tonen. De tweede testinstelling is ontworpen om een meer “aanhoudende” schrijfsnelheid te tonen. Elke benchmarksoftware is ontworpen om een snelle en eenvoudige momentopname van wat het apparaat kan doen te bieden – maar kan het apparaat het doen?

• De USB 3.0 flashdrive zal gegevens schrijven met een snelheid van 67MB/seconde in burst en 59MB/seconde aanhoudend
• De USB 3.1 flashdrive zal gegevens schrijven met een snelheid van 244MB/seconde in burst en 151MB/seconde aanhoudend

Maar kan het apparaat het wel?